Oudste inwoner van Hengevelde Mien Groot Kormelink (100) overleden
Mien Groot Kormelink is vandaag in haar woonhuis aan de Bentelosestraat overleden. Ze is 100 jaar geworden en was daarmee de oudste inwoner van Hengevelde.,
Wilhelmina Berendina Groot Kormelink werd geboren op 1 mei 1916 aan de Bentelosestraat in Hengevelde. Honderd jaar later woonde ze nog altijd zelfstandig in haar ouderhuis, samen met haar negentigjarige schoonzus Annie. Mien kwam dit jaar in het nieuws toen ze op 20 februari hoofdpersoon was van een aflevering van de rubriek Kleur Bekennen op de website Wegdam Nieuws. Ze gaf daarin op openhartige wijze antwoorden op de onderwerpen die in deze rubriek aan de orde worden gesteld. Echter, bij de vraag over eventuele kinderen antwoordde Mien dat ze die niet had, hetgeen later onjuist bleek te zijn toen twee dochters, Marijke en Mieke zich meldden bij de redactie. Het kwam uiteindelijk vlak voor Miens honderdste verjaardag tot een ontmoeting tussen moeder en dochters.
In de afgelopen dagen ging haar gezondheid snel achteruit. Zowel Marijke als Mieke hebben haar nog kunnen spreken. Zondagmiddag is Mien in alle rust overleden.
Dochters nemen toch nog afscheid van 100-jarige Mien
Op 100-jarige leeftijd overleed zondag Mien Groot Kormelink uit Hengevelde. Pas in haar laatste levensjaar sloot ze vreden met haar twee buitenechtelijke dochters. Marijke Heeren- Jansen op de Haar zat zaterdag aan haar sterfbed.
Mien Groot Kormelink trok eerder dit jaar de aandacht van haar dochters, nadat ze op de website wegdamnieuws.nl had ontkend kinderen te hebben. De twee plaatsten daarop hun levensverhaal op deze lokale site.
De verhalen van de dochters verdwenen van de website, maar Marijke Heeren deed alsnog haar verhaal in De Twentsche Courant Tubantia. Na de commotie kwam er contact tot stand tussen de twee dochters en Mien en moest Scholten de gemeenteraad beloven zich nooit meer met dergelijke kwesties te bemoeien.
,,Ik heb haar op haar 100ste verjaardag bezocht, op 1 mei", zegt Marijke. ,,En daarna nog in augustus en november. Want het was geen straf bij haar te zijn, hoor. Ze had best humor. Toen al kreeg ik het gevoel: het is goed zo."
Over het overlijden van haar natuurlijke moeder zegt ze: "Ik ben niet verdrietig, wel in verwarring. Ik werd zaterdag gebeld door haar neef, waar ze naast woonde, dat het niet goed ging. Ik heb nog twee uur aan haar bed gezeten en haar hand vastgehouden. 'Laat het leven nu maar los. Het is goed', zei ik tegen haar. Er kwam ook nog een lach op haar gezicht. Dat ontroerde mij. Het hele leven komt weer bij je langs. Maar het is fijn dat het allemaal zo goed gekomen is." Ook de andere dochter, die niet in de publiciteit wil, bezocht haar moeder zondagmorgen nog. 's Middags overleed Mien. ,,Ze is rustig ingeslapen", zegt Marijke. ,,Misschien heeft ze daar wel op gewacht."
(Bron TC Tubantia)
